U aprilu 1979. u Kozarcu je formirana radna organizacija “Kozarka”. Bile su to skupno odabrane deficitarne djelatnosti-radne jedinice, za koje se smatralo da će stanovnicima Kozarca i općini Prijedor biti od koristi. Svakako, bila je to prilika i za nova radna mjesta.

Direktor organizacije bio je rahmetli Jasim Fazlić, dok je tehnički direktor bio pokojni Rajko Topić. Rahmetli Meho Menković je bio sekretar, te Mladen Agbaba kao šef računovodstva.

Organizacija je bila sastavljena od četiri proizvodne jedinice:

-građevinsko zanatski radovi, sa Jakupović Nisadom na čelu.
-stolarija sa tapetarijom i staklarijom, sa Dautović Munibom na čelu.
-korparija, na čelu sa r. Pidić Hakijom
-konfekcija, na čelu sa Milanom.

 Sve radne jedinice su veoma dobro krenule i opstale s radom, osim konfekcije, koja, iako mehanički dobro opremljena, proizvodnjom nije ugledala svjetlo dana.

Broj zaposlenih, koji su u velikoj večini bili sa područja Kozarca, varirao je u odnosu na potražnju usluga, no sve u svemu imao je tendenciju rasta.

Građevinsko zanatski radovi su bili najbrojniji sa oko 50 stalno zaposlenih radnika, a postojali su i kooperanti različitih zanimanja koji su pomagali i “ulijetali” gdje uposlenici određene jedinice nisu stizali. Bilo je tu prevoznika, zidara, molera, itd.

Proizvodna jedinica za stolariju, tapetariju i staklariju je imala 10 stalno uposlenih, dok je Korparija kao jedinica imala 5, a u kooperativnom odnosu i do 25-30 radnika. Konfekcija je imala jednog zaposlenog koji, kao što smo već naveli, nije uspio pokrenuti proizvodnju iste.

Plate stalno zaposlenih radnika su bile više od opštinskog prosjeka tako da se s pravom može zaključiti da je tada bio to veoma unosan i prosperitetan posao.

Korpara je proizvodila kućnu galanteriju, namještaj, oblaganje flaša i ostale proizvode od specijalne vrbe koja je uzgajana u Sivcima. Obuku za pletenje je vršio Ismal Muratčehajić koji je bio ujedno i vođa proizvodnje uz dva pomoćnika. Ostali radnici, čiji broj je varirao između 20 i 30, bili su u kooperativnom odnosu sa RO Kozarka što je značilo da su potpisivali kooperativni ugovor te se obavezali na kvalitet, određen kvantitet i vrijeme koje se moralo ispoštovati.

Proizvodnja je uglavnom išla za izvoz i to preko firme “Razvitak” iz Metkovića, sa kojom je RO Kozarka razvila veoma dobru poslovnu saradnju. Kako bi što bolje promovisali svoje proizvode, Kozarka je imala i svoj izložbeni prostor koji se nalazio gdje je danas ulaz u Vodeni park.

Sve jedinice bile su na određen način koherentne. Građevinsko-zanatska grupa je bila najuspješnija jer je bila i najveća. Bavila se, kako renoviranjem, tako i izgradnjom novih građevinskih objekata, s akcentom na renoviranje administrativnih objekata; pošta, policijskih stanica, opština, ali i fabrika, ugostiteljskih objekata i dr.

Stolarija i tapetarija najviše su proizvodile namještaj. Specijalnost im je bila proizvodnja sećija po mjeri, kao i tapaciranje vrata. Najzaslužniji za kvalitet proizvoda proizvedenih u ovoj proizvodnoj jedinici bio je Aco Terzić iz Prijedora, koji je ujedno i obnašao rukovodstvo iste.

Što se Staklarije tiče, ista je pratila građevinsku operativu te je vršila usluge staklanja, uramljivanja slika i sl.

Kozarka, zajedno sa svim svojim proizvodnim jedinicama, prestala je s radom u maju 1992. godine.

Na fotografiji, koju nam šalje Nermina Husić, nalaze se radnici korpare.

Slika 1: autentičan logo kompanije zajedno sa zaglavljem, ispod kojeg je skiciran položaj objekata u kojima je bila smještena administracija “Kozarke”.
Administracija, zajedno sa skladištem, nalazila se na mjestu današnjeg shopping centra “Seen”.

Slika 2: skicom prikazan položaja objekata stolarije, bravarije, korpare i tapetarije. Isti su se nalazili na prostoru nekadašnje betonare “Mešići”.

Slike, kao i informacije proslijedio nam je Nisad Jakupović, kojem se od srca zahvaljujemo!

(Amel Bešlagić; Vintage Kozarac on Instagram)