Poštovani gospodine ministre Đokiću,
Obraćam Vam se javno povodom rješenja ministarstva na čijem ste Vi čelu, broj 16-03/2-1-4-534-11/09 od 30.01.2014. godine, kojim se odbija žalba majke Have Tatarević iz Prijedora kojoj su pripadnici ratnih vojno-policijskih snaga RS-a u jednom danu, 23.07.1992. godine, oduzeli živote njenih 6 sinova i njenog supruga.
Ostaci sinova majke Have Tatarević i njenog supruga pronađeni su u masovnoj grobnici Tomašica za koju se po izvoru ratnog dnevnika haškog optuženika za djela ratnog zločina i zločina genocida, ratnog generala Ratka Mladića, kaže kako je izvjesni pukovnik Bogojević od generala Mladića tražio stav po pitanju ove masovne grobnice.
"Pre četiri-pet dana došao je Simo Drljača, raniji načelnik SUP-a Prijedor, uputio ga je Ministar MUP RS-a, a došao je u vezi rudnika Tomašica kod Prijedora, gdje su oni ranije zatrpali 5000 muslimanskih leševa. Drljača je došao da to utrapi nama, a oni bi da se toga reše (spaljivanjem, mljevenjem ili na neki drugi način). Tu ima svakakvih leševa, a u to su uvukli Subotića. U timu je Drljača, on je bio nosioc dok se to radilo, tu je na sastanku bio general Subotić, Arsić, Drljača, ja i Mile Matijević iz SUP-a Banje Luke. Molim vas za vas stav oko toga." - Pukovnik Bogojević.
(Kraj maja 1993. godine, iz ratnih dnevnika Ratka Mladića)
Posmrtni ostaci 6 sinova i supruga majke Have Tatarević ekshumirani su prošle godine u Tomašici, a ukopani su 20. jula ove godine na mjesnom mezarju u Zecovima pored Prijedora kada je su ukopani posmrtni ostaci 284 civilne žrtve sa prostora opštine Prijedor koje su pronađene i iskopane iz ove monstruozne masovne grobnice.
Pošto je u Republici Srpskoj na snazi retrogradan revizionistički pristup događajima iz zadnjega rata i pošto se kroz „vladu konitnuiteta“ RS, čiji ste i Vi dio, formirao neustavni „Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica“ u okviru Ministarstva pravde RS, na čijem je čelu gospođa Gorana Zlatković, član Socijalističke partije čiji ste Vi predsjednik, skrećem Vam pažnju da u ovom slučaju snosite dvostruku odgovornost i kao čelni čovjek nadležnog ministarstva i kao čelni čovjek Socijalističke partije, te da ćete po oba osnova bivati u javnosti permanentno prozivani zbog ovog flagrantnog kršenja ljudskih prava u slučaju majke Have Tatarević, njenog ubijenog supruga i njenih ubijenih 6 sinova od strane vojno-policijskih snaga RS na dan 23.07.1992. godine. 
U potpisu višeg stručnog savjetnika Milutina Majkića i načelnika odjeljenja Ljiljane Bošnjak po Vašem odobrenju je majki Havi Tatarević dostavljeno rješenje kojim se traži da dokaže način stradanja njenih sinova i njenog supruga i gdje u konačnici istog stoji kako je rješenje „konačno u upravnom postupku i protiv istog nije dozvoljena žalba, niti se može pokrenuti upravni spor u smislu Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata“.
Ovaj licemjeran odnos prema žrtvama „kontinuiteta RS od 09.januara 1992. godine“ je samo nastavak licemjerstva pokušaja retrogradnog revizionističkog pristupa događajima iz zadnjega rata čemu je ogledalo i odluka Vlade RS kojom se od 01.01.2013. stavlja u punu funkciju neustavni „Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica“ u okviru Ministarstva pravde RS, a čiji se rad finansira iz budžeta Vlade RS kojeg pune svi građani Republike Srpske, a ne samo pripadnici jednoga , nakon godina ratnoga kontinuiteta većinskoga naroda u RS. Ovo navodim iz prostoga razloga zato što se iz budžeta Vlade RS kojeg pune svi građani RS, i Srbi i Hrvati i Bošnjaci i svi ostali, finansira rad „Republičkog centra za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica“, a kroz koji se obrađuju navedene kategorije samo iz reda srpskoga naroda.
Vaše ministarstvo traži od majke Have Tatarević dokaze o načinu stradanja u monstruoznoj masovnoj grobnici Tomašica pronađenih ostataka njenih 6 sinova i supruga, a Vlada RS, čiji ste i Vi dio, formira „Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica“ gdje nema pomena o zločinački ubijenim najmilijima majke Have Tatarević, kao niti 3.173 u svega nekoliko mjeseci 1992. godine ubijenih Hrvata i Bošnjaka opštine Prijedor,sa punim imenom i prezimenom i matičnim brojem definisanim civilnim stradalnicima zločinačko-istrebljivačkog pohoda ondašnjih vojno-policijskih snaga RS. Vi drsko i sramno tražite od jedne majke kojoj su ubili 6 sinova tako nešto?! Licemjerje neviđenih razmjera!
Zašto se dodijeljena prava majke Have ukidaju?
Zašto istinu o stradanju njene djece ne utvrđuje pomenuti vladin „Republički centar za istraživanje rata, ratnih zločina i traženje nestalih lica“.
Želite li ovom odlukom još jednom pokazati navodnu snagu vlasti Republike Srpske kojom se van njenog diktata na ovu temu ne može niti smije drugačije govoriti od onoga što jesu smjernice „Vlade kontinuiteta“?
To je loša poruka za budućnost.
To je loša poruka za mir i stabilnost.
To je alarmantno loš znak o stanju ljudskih prava u RS kroz „Vladu kontinuiteta“.
Ne očekujem da će moje javno obraćanje Vama uroditi nekim kvalitetnim pomakom za majku Havu Tatarević, ali mi je namjera da kroz isto ukažem javnosti pažnju na alarmantno stanje ljudskih prava u manjem bosasnkohercegovačkom entitetu u kojem se postojeće institucije vlasti manipulativno i retrogradno-revizionistički ograđuju od zločinačkih dešavanja iz zadnjega rata vršeći na taj način formalno-pravno nasilje nad žrtvama zločina devedesetih dikriminišući ih kroz njihova stečena prava i sve stečene obaveze „vlasti kontinuiteta“ koja se poziva na sopstvene tekovine koje traju od 9. januara 1992. godine.
S poštovanjem!
Behzad Čirkin, narodni poslanik u NSRS
Dostavljeno:
1. Ministru rada i boračko-invalidske zaštite RS, gospodinu Petru Đokiću
2. Instituciji ombudsmena za ljudska prava BiH, gospođi Jasminki Džumhur
3. OHR, Nj. Ekselenciji Valentinu Inzku, Visokom predstavniku u BiH
REPUBLIKA SRPSKA
Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite
Broj: 16-03/2-1-4-534-11/09
Banja Luka, 30.01.2014. godine
Ministarstvo rada i boračko-invalidske zaštite, rješavajući po žalbi i u postupku revizije rješenja Odjeljenja za boračko-invalidsku zaštitu opštine Prijedor broj 03-534-375/07 od 02.12.2018. godine u predmetu civilne porodične invalidnine Tatarević Have iz Prijedora, a na osnovu člana 26. i 27. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata (Službeni glasnik RS broj 24/10), te člana 225. Stav 1. Zakona o opštem upravnom postupku (Službeni glasnik RS br. 13/02, 87/07 i 50/10) donosi
RJEŠENJE
ODBIJA SE žalba Tatarević Have iz Prijedora izjavljena protiv rješenja Odjeljenja za boračko-invalidsku zaštitu Opštine Prijedor broj 03-534-375/07 od 02.12.2008. godine kao neosnovana.
U postupku revizije ukida se Rješenje Odjeljenja za boračko-invalidsku zaštitu Opštine Prijedor broj 03-534-375/07 od 02.12.2008. godine i predmet se vraća prvostepenom organu na ponovni postupak.
Obrazloženje
Rješenjem prvostepenog organa gornji broj i datum Tatarević Havi iz Prijedora priznaje se pravo na civilnu porodičnu invalidninu u visini od 40% od osnovice, počev od 01.12.2007. godine pa nadalje dok postoje zakonom propisani uslovi, uz obavezu prijave svake nastale promjene koja je od uticaja na korištenje i prestanak regulisanih prava i to u roku od 15 dana od dana nastanka promjene.
Prvostepeni organ je ovako odlučio nakon što je utvrdio da je muž i šest sinova imenovane stradali pod okolnostima iz člana 2. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata i da su ispunjeni uslovi da se imenovanoj prizna pravo na civilnu porodičnu invalidninu.
Protiv prvostepenog rješenja imenovana je blagovremeno izjavila žalbu zbog pogrešno i nepotpuno utvrđenog činjeničnog stanja i pogrešne primjene materijalnog prava. U žalbi navodi da se iz priloženih materijalnih dokaza vidi da je u ratu izgubila 7 članova svog domaćinstva (supruga i 6 sinova), a prvostepeni organ donosi rješenje i visinu naknade kao za jedno lice pozivajući se na odredbe člana 10, stav 5. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata.
Žalba nije osnovana
Nakon što su razmotreni navodi žalbe, ožalbeno rješenje i priloženi dokazi u spisu predmeta utvrđeno je da prvostepeni organ nije do kraja proveo dokazni postupak, što je za posljedicu imalo pogrešno i nepotpuno utvrđenoi činjenično stanje i nepravilnu primjenu materijalnog propisa zbog čega je odlučeno kao u u dispozitivu iz sljedećih razloga:
Uvidom u spise predmeta prvostepeni organ je na osnovu rješenja Osnovnog suda u Prijedoru br. P-2-220/04 od 17.12.2004. godine utvrdio da su muž i 6 sinova imenovane stradali pod okolnostima iz člana 2. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata. U obrazloženju navedene presude je navedeno da su navedena lica dana 23.07.1992. godine odvedena od strane nepoznatih uniformisanih lica i da im se od tada gubi svaki trag.
Po mišljenju ovog organa prvostepeni organ nije u potpunosti i tačno utvrdio okolnosti pod kojima su nestali odnosno stradali muž i 6 sinova imenovane, pa ostaje nejasno na osnovu čega je prvostepeni organ izveo zaključak da su ispunjeni uslovi iz člana 2. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata za priznavanje statusa člana porodice nestale civilne žrtve rata kao i prava na civilnu porodičnu invalidninu.
Odredbom člana 2. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata precizno je regulisano da se civilnom žrtvom rata smatra:
1. Lice kod kojeg je nastupilo oštećenje organizma slostavljanjem, silovanjem, odnosno lišavanjem slobode (zatvor, koncentracioni logor, internacija, prinudni rad) ili u zbjegu od strane neprijatelja zadobio ranu, povredu, ozledu, i kod koga je nastupilo oštećenje organizma najmanje 60%, kao i lice koje je pod navedenim okolnostima ubijeno, poginulo, umrlo ili nestalo.
2. Lice koje je zadobilo oštećenje organizma najmanje 60% usljed ranjavanja ili povreda nastalih u vezi s ratnim operacijama kao što su bombardovanje, ulične borbe, zalutali metak, minobacačka i topovska granata i slično.
3. Lice koje je zadobilo oštećenje organizma najmanje 60% usljed ranjavanja ili povreda nastalih od zaostalih vojnih materijala ili kjao posljedica neprijateljskih diverezantskih akcija.
Odredbama ćlana 3. stav 1. istog Zakona je propisano da pravo po ovom Zakonu pod određenim uslovima imaju i članovi porodice civilne žrtve rata ubijene, poginule, umrle ili nestale pod okolnostima iz člana 2. Zakona.
Dakle pravo na porodičnu invalidninu imaju članovi porodice civilne žrtve rata ubijene, umrle ili nestale pod okolnostima iz člana 2. ovog Zakona, a okolnosti zakonom propisane su: zlostavljanje, silovanje, lišenje slobode ili u zbjegu od strane neprijatelja u vezi sa ratnim operacijama kao što su to bombardovanje, ulične borbe, zalutali metak, granata, zaostali vojni materijal ili kao posljedica neprijateljskih diverezantskih akcija.
Iz izvedenih dokaza izvodi se zaključak da je dana 23.07.1992. godine u Opštini Prijedor iz mjesta Zecova odveden od strane nepoznatih uniformisanih lica suprug i šest sinova imenovane i da im se od tada gubi svaki trag, ali iz izvedenih dokaza u spisu predmeta se ne mogu odrediti okolnosti pod kojima su navedena lica nestala odnosno stradala i da li su navedena lica nastradala u vezi sa ratnim operacijama ili je ubistvo posljedica izvršenja krivičnog djela od strane nepoznatih počinilaca.
Prema tome, a po ocjeni ovog organa, proizilazi da u provedenom postupku nije postupljeno po odredbama člana 8. Zakona o opštem upravnom postupku, jer odlučne činjenice nisu u potpunosti i pravilno utvrđene zbog čega je valjalo žalbu odbiti, a u postupku revizije rješenje prvostepenog organa br. 08-534-375/07 od 02.12.2008. godine ukinuti i predmet vratiti prvostepenom organu na ponovni postupak.
U ponovnom postupku prvostepeni organ će utvrditi da li je kritičnog dana bilo ratnih operacija na području Opštine Prijedor, odnosno sela Zecova, i da li su navedena lica nastradala u vezi sa ratnim operacijama ili je ubistvo posljedica izvršenog krivičnog djela, koristeći sva raspoloživa dokazna sredstva propisana Zakonom o opštem upravnom postupku, a što bi značilo da se kao dokazno sredstvo može koristiti i izjava stranke kao i izjave svjedoka, bez obzira u kom su obliku saopštene, odnosno sve što bi prema stanju stvari u konkretnom slučaju predstavlalo indiciju i upućivalo na samu okolnost nestanka odnosno stradanja muža i 6 sinova imenovane, kako bi se utvrdilo da je smrt navedenih lica nastupila pod okolnostima iz člana 2. stav 1. tačka 2. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata, nakon čega će se utvrditi da li su ispunjeni uslovi iz člana 3. istog Zakona u pogledu utvrđivanja svojstva člana porodice civilne žrtve rata i priznavanja prava na porodičnu invalidninu, te na osnovu takvog činjeničnog utvrđenja donijeti zakonitu odluku.
Novo prvostepeno rješenje u smislu člana 27. stav 4. Zakona podliježe reviziji u kojoj se ispituje da li je u skladu sa razlozima zbog kojih je ranije rješenje ukinuto.
Imajući u vidu navedeno, a primjenom člana 225. Zakona o opštem upravnom postupku i člana 27. Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata odlučeno je kao u dispozitivu rješenja.
UPUTSTVO O PRAVNOM SREDSTVU:
Ovo rješenje je konačno u upravnom postupku i protiv istog nije dozvoljena žalba, niti se može pokrenuti upravni spor u smislu Zakona o zaštiti civilnih žrtava rata.
VIŠI STRUČNI SARADNIK PO OVLAŠTENJU MINISTRA
Milutin Majkić Načelnik odjeljenja
Ljiljana Bošnjak
