01.10.92 god
Prvi oktobar dan ko dan ali nama Logorašima je to jedan od posebni datuma našeg života.
Dan kad se sve okrene u životu.
Dan SLOBODE a i neke sjete i tuge jer ostavljaš rodno mjesto uz priču da se nikada više vratiti nećemo u svoj rodni kraj.
Sve je to se dešavalo tog prvog oktobra dok se pune autobusi logoraša uz priču idete tamo negdje jer nismo ni znali tačno gdje idemo..
O ovome bi se moglo puno toga napisati i ako je prošlo već 31 god od tog desavanja ali emocije rade svoje.
Period od aprila pa sve do prvog oktobra meni je lično težak i svaki dan mi naviru sjećanjana dešavanja ljeta 92 god i tek sad dolazi neki taj "mirniji" period i tako opet u APRILU se počne buditi al od MAJA do prvog oktobra je bas tesko..
Svim preživjelima sretna Sloboda i dug život a ubijenima neka je vjecni Rahmet...
Neno Sivac
